تقریباً به همان تعداد راه برای آزمایش کد شما وجود دارد که برای نوشتن آن وجود دارد. تفاوت ها را درک کنید و برای خود یک فرآیند تست قوی پیدا کنید. روش تست نرم افزار را در ادامه بخوانید.
اگر تا به حال مجبور شده‌اید یک اشکال در کد خود را ردیابی کنید، پس می‌دانید که چقدر می‌تواند ناامید کننده باشد. این ناامیدی زمانی که روی یک پایگاه کد بزرگ کار می‌کنید، افزایش می‌یابد.
آزمایش به شما امکان می‌دهد بررسی کنید که آیا نتایج کد نوشته شده با انتظارات شما مطابقت دارد یا خیر. به این ترتیب، می‌توانید به راحتی یک مشکل را قبل از استقرار برنامه شناسایی و برطرف کنید. آزمایش علاوه بر اینکه به شما کمک می‌کند تا خطاهای کد را سریع‌تر تشخیص دهید، شما را مجبور می‌کند کد خوبی بنویسید.
۱.روش تست نرم افزار: تست استاتیک
تست استاتیک به تست هایی اطلاق می شود که بدون اجرای کد اجرا می‌شوند. این امر به وسیله مقایسه کد با قوانین کدگذاری قبلی انجام می‌شود. روش های متداول انجام تست استاتیکی شامل پرز زدن و بررسی نوع است.
Linting شامل بررسی کد برای برنامه نویسی و خطاهای سبک است. Linter کد را تجزیه و تحلیل کرده و خطاهای احتمالی را علامت گذاری می‌کند. نمونه هایی از ابزارهای لینتینگ EsLint، PyLint و CSSLint هستند.
برخی از زبان های برنامه نویسی به شدت تایپ می شوند، یعنی زمانی که مقادیر به خوبی تایپ نشده باشند، خطا ایجاد می‌کنند.
با این حال، برخی از زبان ها مانند جاوا اسکریپت سیستم تایپ ضعیفی دارند. در این زبان ها، اشتباهات به سختی قابل تشخیص است، و چک کردن ضروری است. برای جاوا اسکریپت، می‌توانید از TypeScript برای اعمال تایپ قوی استفاده کنید.
همچنین می‌توانید از ابزارهای تجزیه و تحلیل استاتیک برای تجزیه و تحلیل خودکار کد استفاده کنید. این ابزارها کیفیت کد را تأیید می‌کنند و هر مشکلی را که پیدا می‌کند گزارش می‌دهند. نمونه هایی از ابزارهای تحلیل استاتیک در بازار عبارتند از SonarQube، DeepSource و SpotBugs. هنگام انتخاب یک تحلیلگر استاتیک، مطمئن شوید که از زبان برنامه نویسی شما پشتیبانی می‌کند.
2.روش تست نرم افزار: تست های واحد
تست های واحد کوچک‌ترین بخش های قابل آزمایش یک برنامه کاربردی را بررسی می‌کنند تا مشخص کنند که آیا مطابق انتظار عمل می‌کنند یا خیر. می‌توانید تست های واحد را برای توابع، ماژول ها، اشیاء و غیره بنویسید.
اگرچه تست های واحد می‌تواند زمان‌بر باشد، اما باید تا جایی که می‌توانید در وقت صرف شده برای اشکال یابی صرفه جویی کنید.
به طور کلی، تست واحد شامل چهار مرحله است:
- ایجاد تست ها
- بررسی تست
- پایه گذاری
- اجرای تست
می‌توانید تست های واحد را به صورت دستی بنویسید یا با استفاده از چارچوب تست واحد آنها را خودکار کنید. در یک تست دستی، کدی را برای تست عملکرد یا واحد مورد نیاز خود می‌نویسید، سپس کد تست را حذف می‌کنید.
اگر از یک فریم ورک استفاده می‌کنید، واحد مورد آزمایش و نتایج مورد انتظار را مشخص کنید، سپس تست را اجرا کنید. سپس چارچوب تست، تست های شکست خورده و قبولی را ثبت می‌کند. به طور کلی بهتر است از یک framework استفاده کنید زیرا سریع‌تر است.
هنگام نوشتن یک تست واحد، مطمئن شوید واحدی را که آزمایش می‌کنید مستقل است. اگر به داده های خارجی مانند متغیرها متکی است، می‌توانید از mock استفاده کنید. ماک ها به عنوان جایگزین داده های از دست رفته مورد استفاده در واحد می شوند.
برای مثال، اگر تابعی را آزمایش می‌کنید که به داده های واکشی شده از یک API متکی است، می‌توانید یک داده جعلی برای اهداف آزمایشی ایجاد کنید.
3.روش تست نرم افزار: تست های یکپارچه سازی
تست های یکپارچه سازی نحوه عملکرد اجزای مختلف با هم را بررسی می‌کنند. این نوع تست، برخلاف تست های واحد است که اجزای مستقل را آزمایش می‌کنند. شما تست های ادغام را بعد از تست های واحد می‌نویسید.
تست های یکپارچه سازی ضروری هستند، زیرا اطمینان می‌دهند که برنامه شما پابرجاست.
به عنوان مثال، دو ماژول را در نظر بگیرید: یکی که داده ها را از یک API واکشی می‌کند و دیگری که آن را تجزیه و تحلیل می‌کند. شما می‌خواهید مطمئن شوید که کد شما داده های صحیح را دریافت کرده و آن را به درستی تجزیه و تحلیل کرده است.
این جایی است که تست یکپارچه سازی کاربرد پیدا می‌کند. این تست تضمین می‌کند که هیچ اشکالی در جریان منطقی از یک ماژول به ماژول دیگر نباشد.
4.روش تست نرم افزار: تست های پایان به پایان
تست انتها به انتها جریان برنامه را از دیدگاه کاربر نهایی بررسی می‌کند. این فرآیند برنامه را از ابتدا تا انتها آزمایش می‌کند، زیرا کاربر از برنامه استفاده می‌کند. این تست ها پوشش بیشتری نسبت به تست های واحد یا تست های ادغام ارائه می‌دهند.
تست های انتها به انتها وابستگی ها، پایگاه های داده و ارتباطات خارجی برنامه را تعریف می‌کنند. آنها یک سناریوی واقعی را تا حد امکان به دقت تکرار می‌کنند.
به عنوان مثال، هنگام آزمایش یک فرم ثبت نام، یک تست سرتاسر سناریوهای مختلفی مانند:
- کاربری که هم ایمیل و هم رمز عبور را ارسال می‌کند
- کاربری که از رمز عبور ضعیف استفاده می‌کند
- کاربری که از ایمیل نامعتبر استفاده می‌کند
- کاربری که فقط ایمیل ارسال می‌کند
- کاربری که فقط رمز عبور ارسال می.کند
- تست های انتها به انتها اطمینان می‌دهند که برنامه در این سناریوها مطابق انتظار عمل می‌کند.
تست های کدنویسی در مقابل کدنویسی
آزمایش برنامه شما در مراحل اولیه توسعه حیاتی است. همه این تست ها ضروری هستند، اما یافتن تعادلی که برای شما کار کند مهم تر است. در غیر این صورت، زمان زیادی را صرف نوشتن تست به جای کد خواهید کرد.
تست واحد برای اکثر برنامه ها بسیار مهم است و ممکن است بخواهید زمان کافی را به آن اختصاص دهید. هنگامی که تست های واحد را انجام دادید، می‌توانید مطمئن شوید که بلوک های سازنده برنامه شما به درستی کار می‌کنند یا نه.
نظرات کاربران