راه های متعدد و متنوعی را که می توانید با یک سرور برای واکشی داده ها و انجام وظایف ارتباط برقرار کنید، کشف کنید. معماری API را در ادامه بخوانید.
APIها برنامه ها را از طریق پروتکل ها و معماری های واضح به هم متصل می کنند. معماری API چارچوبی از قوانین برای ایجاد رابط های نرم افزاری است. قوانین نحوه ارائه عملکرد سرور به کاربران را تعیین می کند. نوع معماری قوانین و ساختارهای حاکم بر API را تعیین می کند.
انواع مختلفی از معماری API وجود دارد، از REST تا RPC. یادگیری در مورد ساختار و ترکیب آنها به شما کمک می کند یکی را برای برنامه خود انتخاب کنید.
1. REST
API های REST مدرن هستند و محبوب ترین معماری API هستند که توسعه دهندگان از آن استفاده می کنند. REST (انتقال حالت نمایشی) یک معماری است که برای طراحی برنامه های کاربردی مشتری-سرور استفاده می شود. این یک پروتکل یا استاندارد نیست، بنابراین می توانید آن را به روش های مختلف پیاده سازی کنید. این جنبه انعطاف پذیری شما را به عنوان یک توسعه دهنده افزایش می دهد.
REST امکان دسترسی به داده های درخواستی ذخیره شده در پایگاه داده را فراهم می کند. شما می توانید توابع CRUD اصلی را با یک REST API انجام دهید. وقتی مشتریان محتوا را از طریق یک API RESTful درخواست می کنند، باید از هدرها و پارامترهای مناسب استفاده کنند. سرصفحه ها حاوی ابرداده های مفیدی برای شناسایی یک منبع هستند، مانند کدهای وضعیت و مجوز.
اطلاعات منتقل شده از طریق HTTP می تواند به صورت JSON، HTML، XML یا متن ساده باشد. JSON رایج ترین فرمت فایل مورد استفاده برای REST API است. JSON زبانی ناشناس است و توسط انسان قابل خواندن است.
2. SOAP
پروتکل دسترسی به شی ساده (SOAP) یک پروتکل رسمی API است. کنسرسیوم وب جهانی (W3C) پروتکل SOAP را حفظ می کند که یکی از اولین معماری های API است. طراحی آن ارتباط بین برنامه های کاربردی ساخته شده با زبان ها و پلتفرم های مختلف را آسان می کند.
فرمت SOAP یک API را با استفاده از زبان توصیف وب سرویس (WSDL) توصیف می کند. این در زبان نشانه گذاری گسترده (XML) نوشته شده است. این فرمت استانداردهای انطباق داخلی را تحمیل می کند که امنیت، ثبات، انزوا و دوام را افزایش می دهد. این ویژگی ها تراکنش های پایگاه داده قابل اعتماد را تضمین می کند که SOAP را برای توسعه سازمانی بهتر می کند.
هنگامی که کاربر از طریق یک SOAP API محتوا را درخواست می کند، از طریق پروتکل های لایه استاندارد عبور می کند. پاسخ در قالب XML است که انسان و ماشین می توانند آن را بخوانند. مانند REST APIها، APIهای SOAP اطلاعات را در حافظه پنهان/ذخیره نمی کنند. اگر بعداً به داده ها نیاز دارید، باید درخواست دیگری ارائه دهید.
SOAP از تبادل داده های حالت دار و بدون حالت پشتیبانی می کند.
3. GraphQL
GraphQL یک زبان پرس و جو برای یک API است. این یک زمان اجرا سمت سرور است که کوئری ها را بر اساس مجموعه ای از داده های تعریف شده اجرا می کند. GraphQL موارد استفاده خاصی دارد. معماری آن به شما امکان می دهد اطلاعات خاصی را که نیاز دارید را اعلام کنید.
برخلاف معماری REST، که در آن HTTP درخواست ها و پاسخ های مشتری را مدیریت می کند، GraphQL داده ها را با پرس و جو درخواست می کند. یک سرویس GraphQL انواع و فیلدهای آن انواع را تعریف می کند، سپس توابعی را برای هر فیلد و نوع ارائه می کند.
این سرویس کوئری های GraphQL را برای اعتبارسنجی و اجرا دریافت می کند. ابتدا، یک پرس و جو را بررسی می کند تا مطمئن شود که به انواع و فیلدهای تعریف شده تعریف شده اشاره دارد. سپس، توابع مرتبط را اجرا می کند تا نتیجه دلخواه را ایجاد کند.
GraphQL برای موارد خاص مانند واکشی داده ها از چندین منبع عالی است. همچنین می‌توانید واکشی داده‌ها را کنترل کنید و پهنای باند را برای دستگاه‌های کوچک‌تر تنظیم کنید.
4. Apache Kafka
آپاچی کافکا یک پلتفرم توزیع شده است که از جریان رویداد پشتیبانی می کند. جریان رویداد فرآیند جمع‌آوری داده‌ها در زمان واقعی از منابع است. منابع می توانند پایگاه داده، سرور یا برنامه های نرم افزاری باشند. سیستم کافکا متشکل از سرورها و مشتریان است. ارتباط از طریق پروتکل شبکه TCP انجام می شود.
می توانید سیستم را روی سخت افزار، ماشین های مجازی و کانتینرها مستقر کنید. شما می توانید این کار را در محیط و در محیط های ابری انجام دهید. سیستم آپاچی کافکا داده ها، پردازش ها و واکنش به آن ها را در زمان واقعی دریافت می کند. همچنین می تواند داده ها را در زمان واقعی به مقصد مورد نظر هدایت کند. کافکا داده هایی را در سیستم جمع آوری و ذخیره می کند که می توانید بعداً برای استفاده بازیابی کنید.
کافکا از جریان پیوسته و یکپارچه سازی داده ها پشتیبانی می کند. این تضمین می کند که اطلاعات در مکان مناسب و در زمان مناسب قرار دارند. پخش جریانی رویداد می تواند برای بسیاری از موارد استفاده که نیاز به جریان داده زنده دارند اعمال شود. اینها شامل مؤسسات مالی، مراقبت های بهداشتی، دولت، صنعت حمل و نقل و شرکت های نرم افزار رایانه ای است.
5. AsyncAPI
AsyncAPI یک ابتکار منبع باز است که به ساخت و حفظ معماری های رویداد محور کمک می کند. مشخصات آن شباهت های زیادی با مشخصات OpenAPI دارد. AsyncAPI اساسا اقتباسی از مشخصات OpenAPI و بهبود آن است، با چند تفاوت.
معماری AsyncAPI ترکیبی از API های REST و API های رویداد محور را گرد هم می آورد. طرحواره های آن برای رسیدگی به درخواست ها و پاسخ ها شبیه به API های رویداد است. AsyncAPI مشخصاتی را برای توصیف و مستندسازی برنامه های ناهمزمان در قالبی قابل خواندن توسط ماشین ارائه می دهد. همچنین ابزارهایی مانند تولید کننده کد را فراهم می کند تا پیاده سازی آنها را برای کاربران آسان تر کند.
AsyncAPI وضعیت فعلی معماری رویداد محور (EDA) را بهبود می بخشد. هدف این است که کار با EDA ها را مانند REST API آسانتر کنیم. ابتکار AsyncAPI اسناد و کدهایی را ارائه می دهد که از مدیریت رویداد پشتیبانی می کند. اکثر فرآیندهای مورد استفاده در APIهای REST برای APIهای رویداد محور/ناهمزمان اعمال می شوند.
استفاده از مشخصات AsyncAPI برای مستندسازی سیستم های رویداد محور حیاتی است. این امر ثبات و کارایی را در بین تیم‌هایی که روی پروژه‌های رویداد محور کار می‌کنند، کنترل می‌کند.
6. Remote Procedure Call (RPC)
RPC یک پروتکل ارتباطی نرم افزاری است که امکان ارتباط بین برنامه های مختلف در یک شبکه را فراهم می کند. به عنوان مثال، یک برنامه می تواند اطلاعاتی را از رایانه دیگری در شبکه درخواست کند. لازم نیست به پروتکل های شبکه پایبند باشد. شما می توانید از RPC برای فراخوانی فرآیندها در سیستم های راه دور مانند سیستم محلی استفاده کنید.
RPC بر اساس مدل مشتری-سرور عمل می کند. برنامه مشتری درخواست می کند و برنامه سرور با یک سرویس پاسخ می دهد. RPC ها به صورت همزمان عمل می کنند. هنگامی که یک برنامه درخواستی را ارسال می کند، تا زمانی که پاسخی از سرور دریافت نکند، به حالت تعلیق می ماند.
RPC ها برای سیستم های توزیع شده بهترین هستند. آنها برای سیستم های مبتنی بر فرمان بهترین هستند و دارای بارهای سبک وزن هستند که عملکرد را افزایش می دهند.
نحوه انتخاب معماری API مناسب
معماری API مناسب به مورد استفاده شما بستگی دارد. معماری متدولوژی توسعه API و نحوه اجرای آن را تعیین می کند. طراحی معماری API اجزا و تعاملات آن را مشخص می کند.
قبل از طراحی و توسعه API تصمیمات معماری بگیرید. الزامات فنی API، ردیف، مدیریت چرخه حیات و امنیت را تعیین کنید. طراحی های معماری API حاوی لایه های ساختاری هستند. لایه ها توسعه را هدایت می کنند و اطمینان حاصل می کنند که API ایجاد شده به هدف مورد نظر خود عمل می کند.
نظرات کاربران